Rzeżucha ogrodowa

Pojawia się na naszym stole głownie w okresie wielkanocnym. To nie tylko świetna dekoracja wielkanocna, ale przede wszystkim – źródło witamin i składników mineralnych.

Sprawdza się także jako świetny kosmetyk, prawdziwy eliksir odmładzający i zapobiegający chorobom cywilizacyjnym.

Pieprzyca siewna zwana rzeżuchą ogrodową dotarła do Polski ok. XV wieku. W medycynie ludowej nazywano ją zdrowiem dla ciała. Była uważana za niezwykle skuteczne lekarstwo, stosowane między innymi w przypadku zaburzeń pracy tarczycy. W renesansie leczono nią rwę kulszową i bóle głowy. W XIX wieku odegrała istotną rolę w profilaktyce gruźlicy – zalecano spożywanie 2-3 łyżeczek i popijanie ich szklanką mleka. Miało to przynieść efekty także w przypadku kuracji wzmacniających. Ponadto dezynfekowano nią jamę ustną, skórne wypryski i owrzodzenia, za jej pomocą zwalczano pasożyty. Młodzi Persowie, gdy udawali się na polowanie lub wojnę, jedli rzeżuchę na kromkach chleba. Miała ona zapewnić im siłę, witalność, a w razie odniesionych w boju obrażeń – wzmocnić i poprawić zdolności regeneracyjne organizmu.

Do dnia dzisiejszego, Niemcy polecają rzeżuchę ogrodową jako skuteczny lek na katar, przeziębienia i wzmocnienie odporności. Francuzki zaś, korzystając z rozjaśniających i kojących właściwości pieprzycy – jej sokiem przemywają twarz i dekolt, a z listków przygotowują witaminowe maseczki.

Wartość odżywcza rzeżuchy

bogactwo witamin B1, B2, E – regulującej cykl u kobiet i poprawiającej płodność
ogromne pokłady witaminy K – dbającej o prawidłową krzepliwość krwi i zdrowe kości
witaminę PP, prowitaminę A – odpowiedzialną za dobry wzrok
białko, cukry, wapń, potas, żelazo, błonnik, kobalt oraz nikiel
zapas witaminy C, kwasu foliowego oraz pantotenowego
bogate źródło jodu, tak trudno dostępnego w pokarmach, poleca się ją osobom ze stwierdzoną niedoczynnością tarczycy oraz tym, prowadzącym profilaktykę w tym kierunku
zapobiega wypłukiwaniu wapnia z organizmu, dlatego spożywanie rzeżuchy zaleca się szczególnie wszystkim chorującym na osteoporozę, zwłaszcza tym, którzy nie tolerują mleka i jego przetworów – rzeżucha jest drugą rośliną, zaraz po orzechach laskowych, szczególnie bogatą w wapń
pobudza wydzielanie soku żołądkowego, działa żółciopędnie, wspomaga trawienie, poprawia apetyt, zapobiegając jednocześnie otyłości, gdyż reguluje trawienie tłuszczy
wykazuje właściwości oczyszczające organizm oraz krwiotwórcze, działa moczopędnie, dezynfekuje układ moczowy, sprzyja rozpuszczaniu kamieni i piasku, gromadzących się w nerkach, jak również świetnie sprawdza się podczas kuracji oczyszczających
obniża poziom cukru we krwi, zapobiega chorobie cukrzycowej, a zawarty w niej chrom zapewnia prawidłową pracę trzustki
zawiera siarkę – której rzeżucha zawdzięcza swój charakterystyczny smak i zapach – regularne spożywanie kiełków pieprzycy ma korzystny wpływ również na wygląd włosów, cery i paznokci; przyswajana w ten sposób siarka, nasyca krew, a ta pobudza cebulki włosowe i skórę do odnowy
jej ekstrakt charakteryzuje się działaniem wybielającym, może służyć do likwidacji plam pigmentowych pojawiających się na skórze, rozjaśnia piegi, wpływa kojąco na skórę z problemami trądzikowymi i łojotokiem, wykazuje działanie odmładzające; wystarczy przemywać twarz sokiem z rzeżuchy, zmieszanym z miodem – w proporcjach 3:1; po zabiegu zmyć skórę letnią wodą
chroni przed nowotworami – zawarte w niej przeciwutleniacze i witamina C osłaniają DNA komórek przed szkodliwym działaniem wolnych rodników
jest tak intensywnie zielona dzięki naturalnym barwnikom: luteinie i zeaksantynie, a właśnie tym barwnikom nasze oczy zawdzięczają możliwość rozróżniania kolorów; ponadto chroni siatkówkę oka przed promieniowaniem UV
osoby regularnie spożywające rzeżuchę są bardziej uodpornione na przeziębienia, katar i grypę

Uprawa rzeżuchy

1. Do naczynia włóż watę lub ligninę, możesz też rozłożyć ją na płaskim talerzu.

2. Zwilż watę wodą. Rozsyp nasiona. Postaraj się zrobić to w miarę równomiernie. Spryskaj je wodą.

3. Przez cały okres uprawy (a trwa to około tygodnia) podlewaj wodą (trzeba to robić codziennie, bardzo ważna jest tu regularność). Pierwsze nasiona kiełkują już po 2 – 3 dniach Rzeżucha wyrośnie szybciej, jeśli postawisz ją w słonecznym, ciepłym miejscu. Po ok. 10 dniach można ją już ścinać i jeść.

Obcięte gałązki nie odrastają, ale w ich miejsce można regularnie dosypywać nowe nasiona, aby po kilku dniach cieszyć się kolejną porcją świeżych kiełków.

Rzeżucha w kuchni

Dodatek rzeżuchy sprawi, że nasze dania staną się smaczniejsze i zdrowsze, a także będą prezentowały się bardziej apetycznie. Rzeżuchę najlepiej jeść na surowo, nie traci cennych wartości odżywczych. Jest doskonałym dodatekiem do masła, dań z jajek, sosów, sałatek, kanapek, serów i koktajli. Należy jedynie pamiętać, aby do sałatek z rzeżuchą nie używać octu, gdyż w ten sposób wypłukujemy zawarte w niej bogactwo żelaza. Kilka porcji kiełek wielkości łyżeczki od herbaty w zupełności wystarczy w ciągu doby. Jeśli zjemy jej za dużo, może spowodować stan zapalny pęcherza.

Rzeżucha dla zdrowia i urody

Wśród owoców i warzyw cieszących się największym bogactwem substancji odżywczych, minerałów i witamin – zdecydowanie wygrywa rzeżucha. Zajmuje pod tym względem pierwsze miejsce, znacznie wyprzedzając między innymi modny jarmuż, brokuły oraz szpinak. To doskonały sposób na uzupełnienie niedoboru wielu składników, niezbędnych do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Zawarte w kiełkach składniki korzystnie też wpływają na stan skóry, paznokci oraz włosów.

Źródła:

Przepisy na zdrowie

Rzeżucha – „zdrowie ciała”.